Da 11 - Het regent zonnestralen

Vandaag op tijd eruit. Rustig aan gedaan met ontbijt, want iedereen lag nog in het mandje. Uiteindelijk had ik alles gedaan en wilde ik nog even op de plee gaan zitten en m’n tanden poetsen. Maar nee hoor, bezet. Nu zei Claudine gisteren iets over twee gasten die ook bleven slapen, maar nu begreep ik het pas.. Als excuus kan ik natuurlijk de fantastische wedstrijd tussen Angola en Tunesië gebruiken. Alleen is het gegeven dat m’n Frans niet zo best is nog en ik gewoon wilde slapen een wat reëelere afspiegeling van de werkelijkheid. Ah bon, na een kwartier wachten kon ik ook m’n ding doen en toen maar vertrekken. Serge was zoals altijd zeer.behulpzaam en volgens mij vond hij het jammer dat ik vertrok, of hij dacht: als dat maar goed gaat. Maar hij wilde alles doen, tassen bevestigen op m’n fiets, de fiets naar buiten brengen, bidonnen vullen en als ik het hem vroeg had hij ook m’n schoenen helpen aandoen. Na heel relaxed te zijn gestart kon het feest weer beginnen. Navi gaf 110km aan en ik dacht meteen alweer, wat heb je nu weer voor extra’s in petto voor me. Op Google maps scheelt het gewoon iedere keer 10/15km. Maar goed, rustig begonnen en het parkoers was goed te doen. Heuvelachtig, maar ok. Een paar mooie plekken gezien en lekker kunnen draaien in heerlijke temperaturen van rond de 18graden. Na dik een uur fietsen moest ik echt ff pissen en besloot ik een stop te houden. Tijdens de stop ook maar even m’n stinkend craftshirtje uitgedaan, want het zal vanaf nu wel warmer worden. Uiteindelijk na wat eten en drinken weer verder kunnen gaan en het zonnetje kwam nu echt door. Dan voel je wel verschil hoor. De warmte op je kuiten, op je armen en vooral de toenemende zweetdruppels. Die dan ook af en toe in je ogen komen en dat is natuurlijk echt niet lekker tijdens het fietsen. Na de helft kwam ik echt op fantastische nieuwe asfaltwegen en de wegen liepen lekker op en af, waardoor je niet al te hard omhoog kon, maar wel lekker jezelf de afdaling in kon gooien. Met nog 25 km te gaan dacht ik een oase te zien . Ik kon het niet geloven, maar ik zag precies op m’n route een grote M. Die kon ik niet zo der te groeten voorbijrijden, dus daar een salade, een hamburgertje en een grote icetea green. Die laatste was fijn zeg! Helemaal, omdat ik een ananassapje verdund met water in m’n bidon had zitten en dat was echt niet te zuipen, maar je moet wel. Na de Mac begon ik de warmte echt te voelen en ik zag ook op en bord dat het 29 graden was. De druppels gingen ook steeds sneller van m’n neus en min af de grond op. Dus dan mag het verdunde ananassap wel smerig wezen, niet miepen, gewoon naar binnen gieten. De laatste kilometers gingen voor m’n gevoel wel rap, want ik kreeg steeds meer de finishlijn in zicht. Eenmaal op het adres aangekomen, na een kleine schuinbeweging van navi te hebben moeten ontwijken, was het weer installeren. Ik wilde eigenlijk naar Puy de Foux, een groot pretpark 20km van Cholet. Dat ging ik dus niet fietsen, maar ik ging er eigenlijk vanuit dat het openbaar vervoer ernaartoe wel goed geregeld zou zijn. Nou niets is minder waar. Na verwoede poging van m’n host om het op te zoeken en ze ging zelfs voor me bellen, kwamen we tot de conclusie dat het hem niet ging worden. Dan maar even snel schakelen in m’n hoofd en kijken wat ik nu wil. In ieder geval niet in de hete stad lopen. Dus ik vroeg aan de host, is er ergens een meertje waar ik kan zitten in de schaduw en is daar een restaurant in de buurt waar ik kan eten. Ik keek zelf al even op Google maps en dacht dichtbij een watertje gezien te hebben. Maar dat was niks zei ze, 3km verderop is er wel iets en daar heb je ook restaurantjes. Dus ik op maps opzoeken en jahoor gevonden. Meteen even gekeken hoe ik moest lopen en gaan maar dan he. Tijdens de looptocht meteen even kunnen bellen, waarvoor dank. En daarna maar verder. Maar ik bleef maar lopen en lopen en lopen. Toen zag ik het meer. Naja, de stuwdam. Ik moest eerst via een met rotsblokken begeven pad kronkelend omhoog en daarna via een pad met bosjes e.d. verder. En ik maar lopen en volgens maps ging ik nog steeds goed. Inmiddels begon ik wel echt flink te zweten en na twee flesjes water opgedrongen te hebben begon ik toch weer dorstig te worden. Gelukkig ben ik dan via allerlei duistere weggetjes bij het meer beland, maar nergens een restaurantje te vinden. Aan de overkant dan weer wel, maar dat zou beteken dat ik nog een paar km moet lopen eer ik daar ben. Tot slot m’n hulplijn, namelijk de host maar bericht een aangegeven dat ik niks kon vinden en bij één of andere uitgestorven camping stond. Uiteindelijk werd ik opgehaald, heb ik nog even boodschapjes kunnen halen en heb ik maar een grote pizza besteld, want ik was helemaal gesloopt..

Morgen eerder vertrekken en dat zal ik de komende dagen sowieso gaan doen, het wordt namelijk donderdag 40graden en dat is echt niet leuk.