Dag 16 - Op weg naar het heilige water

30 juni 2019 - Lourdes, Frankrijk

Saint-Pierre du Mont was fijn, vooral de weg ernaar toe, maar nu richting het bedevaartsoord Lourdes. En jeetje wat had ik een stijve poten! Het eerste half uur was ik echt niet vooruit te branden en ik denk dat ik pas na een voetbalwedstrijd een beetje druk kon zetten op de pedalen. Eindelijk een half uurtje ‘lekker’ aan het draaien was het moment daar om te gaan eten. Ik stopte ergens naast een hotelletje en zette daar m’n fiets tegen het hek, deed m’n helm af en wilde even rustig m’n broodje, koekjes, snoepjes en water pakken. Bzzzzzz, pets, mis, bzzzzzz, pets! Raak, hahaha! Maar toch weer, bzzzzzz, bzzzzz, bzzzzz. Godverdomme klotebeesten! Toen maar even iets verder op gaan staan. Maar tijdens m’n loopje naar een andere plek schrok ik mezelf de pestpleuris! Een slang😫. Bij een hond loop ik al met een boogje eromheen, maar bij een slang! Echt bang gewoon voor ze! Maar hij bewoog echt helemaal niet, nog een keertje vanaf 3 meter kijken, een keertje van 2,5 meter, vanaf 2 meter. Volgens mij is hij dood. Maar zelfs bij een dode slang durf ik niet dichtbij te komen, wat nou als hij aan het rusten is en straks ineens weer gaat bewegen. Naja, eerst ff 10 meter verderop gaan eten, want die andere beesten begonnen ook weer rond m’n hoofd te zoemen. Na wat gegeten en gedronken te hebben dacht ik echt snel wegwezen hier! Ik stapte m’n fiets weer op na weer met een boog om de dode slang heen gelopen te hebben en keen eens goed om me heen. De bergen waren in zicht. Toch wel imponerend die bergen en ja, daar moet je overheen pikkie. Maar dat gaat me lukken. Vol enigszins nieuw enthousiasme ging ik verder, maar de beentjes werden er niet echt beter op. Of was het het continue valsplat waar je tegenop rijdt (bedankt Lon, dat is een betere gedachte ja). En toen begon het klimmen en dat was toch wel effe pittig, de klimmen worden slopender, langer. Ze matten je meer af, alsof ze je banden langzaam steeds iets langzamer laten lopen. En iedere keer kijk je naar je banden en net voor je kijkt draaien ze hem weer dicht en als je weer vooruit kijkt laten ze steeds weer wat lucht eruit lopen. Dit moest dus nog 55/60km, dus nog een kleine drie uur pijn lijden. Wel mooi plaatjes hoor die bergen en die meren die er dan ineens in liggen. In de bergen is het sowieso altijd lekke groen, dus genieten. Dus pijn lijden en genieten tegelijk, het kan. Op een gegeven moment ga je maar even aan andere dingen denken dan de pijn aan je reet, de verzuurde benen of het lege gevoel. Dat helpt echt! Als je ineens opschrikt dat je nog iets moet doen en je gaat daar intensief over nadenken, dan ben je de rest kwijt. Fijne gedachte, want ik heb daar echt een uur over na zitten denken. Ik moet namelijk een filmpje inspreken voor de afscheidswedstrijd van Bart Freke, maar weet nog steeds niet wat ik moet zeggen. Morgen weer eens kans denk ik dan. Het moest eigenlijk vandaag, maar goed, op de fiets dacht ik er nog aan, daarna weer vergeten. That’s me. Ik vergeet gewoon veel, even iets teveel klappen op m’n hoofd gehad denk.. Ik was nu echt dichtbij, want als je onder de 10 komt krijg je twee getallen te zien na de komt, dus de tientallen meters worden dan ook laten zien door navi. Eenmaal in Lourdes was de rust voorbij en rij je echt een stad in die echt tegen de bergen aan staat. Prachtig hoor, eerlijk waar en het water van de Ousse maakt het nog idyllischer dan het bedenvaartsoord zichzelf al wil maken. Maar het toerisme he. Jeetje wat veel. Alleen maar groepen ook. Maar goed eenmaal aangekomen op het adres snapte ik er niet zoveel van, want ik was aangekomen bij een hotel. Ik dacht dat je dus met airbnb alleen bij mensen thuis kon zitten, maar hotels hebben het dus ook uitgevonden. Naja, best wel relaxed eigenlijk, want je hoeft nergens rekening mee te houden. Inchecken, lekker douchen, belletje en boodschappen doen! Eten!! Ik naar de Carrefour City, gesloten, dus toen maar naar de eerste de beste supermarkt die wel open is. Nou, dat was ook niet veel en je was nog een godsvermogen kwijt ook. Maar ik had wel eten en drinken. Maar wat een mensen! En wat een groepen ook! Het viel me ook op dat het aantal gehandicapten groepen ook in grote getallen aanwezig was. Het aantal Chinezen en bussen met oudjes waren ook present! Ach jah, even doorheen proberen te kijken. Ik was al in de buurt en besloot richting de basiliek te lopen en daar naar binnen te gaan. Ik weet niet wat, maar het heeft toch wel wat als je daar naar binnen loopt. Eigenlijk is het best indrukwekkend hoe groot en mooi het is. Het gehele kruisigingsproces, de Hemelvaart en de kroning van Maria in hele fijne mozaïek tentoon gesteld. Ik ben er toch maar even bij gaan zitten en ik voelde eindelijk even rust zijn plaats innemen. De beentjes vonden het fijn. Op een gegeven moment ging er iemand prediken en niet veel later begonnen ze te zingen in het Frans. Toen ben ik maar snel weggegaan, want daar heb ik eigenlijk helemaal niks mee. Eenmaal buiten was ik nog niet klaar, ik dacht laat ik daar eens omhoog lopen en toen zag ik dat dit een gedeelte van de pelgrimstocht was en dat de gehele kruisiging en herrijzenis van Jezus met beelden werd laten zien. Daarvoor moest je wel even een heel steil pad op. Na een foto te hebben gemaakt van wat Amerikanen ben ik maar effe gaan doorstappen en uiteindelijk boven was het prachtig. Niet vanwege de uitbeeldingen van de kruisiging, maar vanwege het mooie vergezicht tussen de bergen door. Mooi! Na dat gezien te hebben, weer naar beneden en ergens wezen eten en met een lekker schepijsje in de had naar huis wezen lopen. Morgen waarschijnlijk even een klein fietstochtje en voor de rest chillen! Lekker zo’n rustdag..

Van reisblog naar fotoboek
Laat een prachtig fotoboek afdrukken van je verhalen & foto's. Al vanaf € 21,95.
reisdrukker.nl

Foto’s

2 Reacties

  1. Lon:
    30 juni 2019
    ‘Twee cijfers achter de komma’ .. dat is net zoiets als dat wanneer je oud wordt je ineens merkt dat ze een muziekje draaien in de supermarkt 🤣
  2. Bennie:
    1 juli 2019
    Hahahaha😂😂 Nou ja, zo blij word je dus😬