Dag 17 - rustdag in de wolken

Na een heerlijke nacht waar m’n lichaam een even lekker is gaan uitrusten ben ik eerst even wezen luieren. Even lekker niks. Alleen moest ik wel nog even ontbijt halen, want dat was gisteren niet gelukt. Het wandelingetje van het hotel tot de Carrefour Express was 10 minuutjes en ik heb daar even lekker ingekocht voor de hele dag. Eindelijk weer eens normaal brood en beleg, naja alleen maar la vache qui rit, maar daar had ik wel heel erg veel trek in. Ook alles in het mandje gedaan voor het avondeten en afrekenen maar weer. Onderweg een appeltje naar binnen gewerkt, want de maag begon wel even aandacht te vragen en daar een heel stokbrood en nog een brood met la vache qui rit naar binnen gewerkt. Sinaasappeltje, banaantje en veel vocht. Het was rustdag en het weer was bewolkt en in de avond zou het gaan regenen. Dat is niet ideaal om even lekker buiten rond te gaan slenteren, maar het was wel mooi weer om een stukje te gaan fietsen. Nu had ik natuurlijk allang bedacht dat ik dit ging doen en dat ik ook nog de Hautacam op wilde klimmen, maar de zin was er nog niet echt. Uiteindelijk toch maar de fiets mee naar buiten genomen en lekker gaan draaien. Toen ik net de straat uit reed zag ik net een groep van ongeveer 15 man voorbij razen. Ik dacht daar moet ik achteraan. Alleen waren mijn benen nog niet helemaal wakker. Dus ik reed er in het begin denk ik net een seconde of 30 achter. Het mooie was dat ze precies dezelfde route pakten als ik en als het even een beetje opliep kon ik ze bijna raken, maar als het weer naar beneden liep was ik ze kwijt. Dus ik zat in een heerlijke chass patat. Ik kreeg door dat ik of mezelf helemaal moest gaan opblazen om in het wiel te komen of dat ik lekker mijn eigen ritme moest draaien. Dat laatste maar gedaan en ik was ze op een gegeven moment ook echt helemaal kwijt. Ach jah, jammer. Op een gegeven moment moest ik linksaf de klim op. De eerste meters voelen dan echt effe zuurtjes, maar gelukkig begon de klim niet al te zwaar en kon ik mijn ritme gaan pakken. Het eerste dorpje door en lekker het koffiemolentje zijn werk laten doen. Ik denk na 500m zag had ik iemand in het vizier en dat werkt wel motiverend. Uit het zadel en dansen op die pedalen. Eenmaal vrij rap de meneer bijgehaald en verder kijkend zag ik er nog eentje en even verder nog eentje. Aha, dus het groepje van 15 gaat de Hautacam ook op. Dus toen ben ik gaan tellen 1, 2, 3, 4 en 5 tegelijk, 6, 7, 8, 9 en 10 tegelijk. Het ging wel lekker, er zaten echt steile stukken tussen hoor, maar iedere keer zag je het dan effe afvlakken en daar a weer vies stijgen. Maar na de 10e zag ik ff niemand en kwam ik op het moment dat ik de wolken in ging rijden. Uitzicht was trouwens wel mooi zo van een mooie hoogte. Eenmaal in de wolken zag ik de volgende, 11, 12 en 13. En toen begon het voor mij ook echt ff zwaar te worden met nog iets meer dan 3km te gaan en ik ging ze ook steeds minder rap voorbij. De volgende zag ik wel alweer voor me en daarvoor weer een paar, dus van mezelf moest ik die nog echt wel even inhalen voor de top. Dus weer vaan dansen op die pedalen, even een tandje bij en door. Toch maar weer even terugschakelen, iets te enthousiast pik. Ik was bij de volgende, maar ik was de tel kwijt, omdat ik even iets teveel bezig was met harkend die berg op te gaan. Wel jammer, want ik heb er denk nog 5 ingehaald en toen ik uiteindelijk boven was zag ik er nog eentje net zijn fiets neerzetten en de ander zat uitgeput op een randje. Even tot de finish rijden en dan maar even een paar cakejes eten en water drinken. Tijdens het inhalen kon ik van een aantal zien dat het Belgen waren vanwege de Belgische vlag op hun tenue en bij één man zag ik een Canadese vlag op zijn rug. Dus bij het passeren van de Belgen zei ik zonder ook maar te ademen ‘goedemiddag’ en ‘bon courage’ en dan de reactie maar effe afwachten. Maar ik kreeg of ‘bonjour’ of een hele diepe zucht. Tegen de man met de Canadese vlag zei ik ‘come on Ryder’ (refererend naar Ryder Hesjedal, oud giro d’Italia winnaar), maar die man keek me enigszins verward aan en gaf maar een glimlach. Zo van, ik lach maar, maar ik snap hem niet pik. Maar goed, eenmaal boven toch even fotootjes maken en een video voor Bart Freke maken zoals ik gisteren al aangaf. En ondertussen kwamen ze als druppeltjes binnen. Er stonden ook twee busjes, van die hoge verhuisbussen en er werd een picknicktafel geïnstalleerd bij de ene bus. Je zag toch dat er een groep naar de ene bus gingen en een groep naar de andere bus. Dus de ene groep waren de Belgen en de andere groep was nog een vraagteken. Van de andere bus gingen ze ook foto’s maken op de plek waar ik nog een beetje m’n ding aan het doen was en ik vroeg in gebaren of ik voor hun een foto moest maken. Kijk, zo ben ik dan ook wel weer. En zo kwamen we een beetje in gesprek en kwam ik erachter dat ze dus toch uit Canada kwamen, dat niet iedereen wist wie Ryder Hesjedal is en dat er ook iemand was die 9 jaar in Ljouwert had gewoond. Kijk, dat was mooi en het was even gezellig. Maar genoeg geluld, ik ga weer naar beneden. En het is best wel een beetje eng het dalen in de wolken, dus de ankertjes werden wat snel uitgegooid, maar op een gegeven moment krijg je weer het gevoel en dan kun je wel weer. Waardoor je in 20min toch wel weer beneden bent. Daarna was het rusten. Lekker met Lonnie gebeld en wat wezen eten en een tukkie, daarna koken en verder chillen, want het is erbij gaan regenen. Inmiddels het filmpje ingestuurd en weer wat Tour de France informatie opgeslurpt en aan de blog begonnen. Ow ja, vaders bij deze nogmaals gefeliciteerd met je 65e!

Morgen staat de Soulor en daarop volgend de Aubisque oo het programma en daarna dalen naar Laruns, het volgende verblijf. Maar morgen wordt het zwaar, toch wel heel zwaar, want ik ben dan met bepakking 15kg zwaarder. Wordt vervolgd..