Dag 4 - Adieux Belgique, vive la France!

Na een goede nacht en een pasta als ontbijt ben ik met frisse moed de uitdaging vandaag aangegaan om 175km af te leggen. De eerste kilometers waren moeizaam, maar na 10km kwam er wat peper in de beentjes en de omgeving werd er ook aangenamer op met het fietsen door de bossen. Ik voelde me toen echt even alleen op de wereld, wat een rust. Het enige wat ik kon horen waren mijn suizende bandjes en het lichte briesje door de bomen, heerlijk. De fietspaden waren ok en na ongeveer 55km had ik echt even een pauze nodig vanwege m’n zitvlak. Ergens in de buurt van Wulpen lag een prima brasserietje waar ik eigenlijk alleen even wilde zitten en m’n spullen wilde herindelen. Maar de ober dacht er anders over en zonder dat ik het wist had ik maar een colaatje besteld om het leuk te houden.. Meteen de mogelijkheid om Lonneke een keertje te bellen en het was fijn haar weer gehoord te hebben. Hierna weer met frisse moed verder, naja fris. Als je ziet dat je nog 121km moet afleggen na twee uur gefietst te hebben. Met frisse tegenzin dan maar weer verder. Zonder het door te hebben zat ik ineens in Frankrijk. Ik kwam daar vooral achter, doordat ik ineens op een snelweg reed en de groene tolbordjes tegenkwam... Eigenlijk was het best lekker fietsen zo, want de kilometers gingen snel zo op die geasfalteerde wegen. Totdat ik er weer af moest en via met gaten gevulde boerderij weggetjes steeds dichterbij de o zo geliefde klimmetjes kwam. Maar het liep eigenlijk te gesmeerd allemaal en nadat ik een paar kilometer moest omrijden, omdat ik dit keer geen zandpaadjes wilde, moest ik wel over een grintpad. Gelukkig duurde dit maar 2km en kon ik daarna mijn pad weer volgen. Inmiddels had ik nog 45km voor de boeg en het zitvlak begon steeds meer te branden en steken. Dus even een kleine pauze, want de laatste 30km kon ik de klimmetjes gaan aanvechten. Daar eenmaal aangekomen viel het allemaal niet mee. Normaal gesproken vlieg ik eroverheen, maar ik kon gewoon niet harder, dat was even zure bommen.. Maar goed, na wat klimmen en dalen ben ik dan toch in Boulogne sur Mer beland. Een leuk stadje, maar alles is hier ook met minimaal 10% op en af. Ik was dik een uur te vroeg op locatie, want Richard zou pas 18.00u terug zijn. Dus eerst m’n lading voedsel, die ik nog over had, erdoorheen werken en daarna maar even afdalen met de fiets naar een broodjeszaak. Twee lekker gevulde broodjes en een blikje ijskoude cola (ik ben de ijskoude cola echt gaan waarderen!). Toen weer terug naar het adres, dus met de verzuurde beentjes mezelf omhoog zien te krijgen en toen daar nog ff wachten. In de tussentijd fietsie schoongemaakt, ketting even gedaan en zitten. Om 18.00u stipt was hij daar dan en enigszins verhit kwam hij aanlopen. Na wat gehannes met Frans en Engels en weer wat Frans bleek dat er een deukje in zijn auto gereden was zonder dat iemand zo vriendelijk was om wat achter te laten. Heel begrijpelijk natuurlijk, maar ik wil gewoon lekker douchen. Dan toch de deur open en m’n spullen inladen en toen dacht ik laat m’n kamer maar zien, dan spring ik onder due douche.. Nee hoor, hij moest nog even een foto maken van de deuk. C’est bon, pas de problème, tranquillement. Deze Franse uitspraken heb ik toch best vaak gezegd in een kort tijdsbestek. Na een paar minuten was hij er weer en gingen we naar de kamer, ow nee, toch niet. Hij wilde eerst even uitleggen wat voor huisje dit was. Dus hij zei doodleuk wat in het Frans, maar ik hoorde alleen maison. Dus ik keek hem verward aan, maar bedacht me snel, dus ik zei c’est bon. Dat was niet zijn gewenste antwoord, dus mobiel erbij en vertalen maar weer. Het blijkt dus een vissersmanshuisje te zijn uit 1870 ofzo. Hij blij, ik blij, douchen! In de kamer beland, begin hij over de vloer te lullen, dat het nog het originel hout is uit Boulogne. Ahhh, bon! En de haard was van marmer, ook uit Boulogne, maar de tegeltjes waren Delfts blauw! Na dit geneuzel kon ik dan eindelijk gaan douchen en heb ik m’n eigen programma eindelijk een keer kunnen doen. Dus eten, boodschapje, belletje, voorbereiden op morgen en slapen. Welterusten!