Dag 28 - knutselen op laatste dag

Na weer een lekkere nacht rustig aan de dag begonnen. Ontbijtje in het hotel en daarna richting de stad om een tas te kopen voor m’n spullen en de fietsdoos op te halen om m’n fiets in te vervoeren. Dus op naar de funicular en gaan met die banaan. Eerst even een voor mij handige route/volgorde bedacht hoe ik het zou doen. Eerst even drinken en eten halen in de Eroski bij de funicular, anders moet ik straks met doos en tas de supermarkt in. Daarna richt een sportwinkel om een tas te halen die groot genoeg is voor de spullen en dan naar de fietswinkel ‘Zubero’. Eerst op googlemaps een sportwinkel zoeken en jahoor, daar is er eentje, Forumsport. Dus met een gevuld rugzakje hobbelen naar de sportwinkel en eenmaal daar beland een tas op de kop getikt. Daarna op naar de fietswinkel, die was gelukkig niet ver weg en na 10min was ik daar aanbeland. Ze herkenden me nog en kwamen de doos direct brengen. Ik wilde er nog voor betalen, maar ik kon hem gewoon meenemen zo, helemaal top dus eigenlijk👌🏻. Zo’n doos is niet zwaar, maar wel super onhandig dragen natuurlijk, maar gelukkig kon hij onder m’n arm, waarbij ik hem goed beet kon pakken. Wel nog ff een kwartiertje hobbelen baarde funicular, maar eigenlijk ging dit alllemaal volgens plan. Er moet toch wel iets niet goed gaan? Zo heb ik de afgelopen 4 weken wel geleerd. En jahoor, pasje vergeten. Aanbellen en aanbellen en gelukkig, de eigenaar kwam naar buiten lopen om de deur te openen. Wel goed eigenlijk, want dan kon ik de doos even neerzetten bij de fiets. Ik gaf aan dat ik nog even wat spullen moest pakken om de fiets uit elkaar te halen, maar dat duurde even wat langer door een belletje met Lon. Ze had namelijk haar afscheid op werk en kon wel een beetje steun gebruiken. Na een halfuurtje weer naar beneden gegaan en toen was hij weg. Ja, eigen schuld natuurlijk. Gelukkig was de schoonmaakster aanwezig en die kon na bellen met de eigenaar de deur voor me open doen. Tja, en dan moeten die pedalen eraf. Het klinkt zo makkelijk, maar die pedalen zitten er natuurlijk al 11 jaar op en zijn nog nooit beroerd. Oftewel muurvast! En toen werd ik ook nog even verzocht naar buiten te gaan, snapte ik ook wel. Dus alles naar buiten, YouTube opstarten, misschien haal ik daar wat uit. Naja, wat ze zeggen heb ik gedaan. Inmiddels alle kanten op proberen te draaien en nog een keer en nog een keer. Even rusten in de schaduw en nog maar een keer proberen. De multitool heeft het zwaar gehad en is helemaal krom gaan staan van de arbeid. Het was met dit materiaal gewoon niet te doen. Het was inmiddels alweer kwart voor 2 en toen kwam de eigenaar aan en die schoot me te hulp, echt top trouwens, want het hoeft niet natuurlijk. Eenmaal gekeken, ging hij naar binnen en kwam hij met een ijzeren kist aanlopen. Het grovere geschut om maar zo te zeggen. Naja, hij kreeg er een bout uit, maar dat was het ook. De pedaal zat en zit muur- en muurvast. Dus na alle verwoede pogingen was het kwart voor 3 en heb ik de fiets maar gewoon in de doos gedaan. Gat voor 1 pedaal gemaakt en die helemaal ingepakt met karton en tape. Het stuur losgemaakt. Ja Lon, het was uiteindelijk nodig. Gelukkig op tijd de wielen erin gedaan en alles dichtgetaped en maar hopen dat hij zo mee mag en heelhuids overkomt.. Het was inmiddels kwart over 3 en ik zweette me kapot. Even opfrissen en half 4 vertrekken richting het stadion van Athletic Bilbao, want daar wilde ik even heen. Het was redelijk rustig en op de klok kijkend ging de finale van de etappe zo beginnen. Dus eerst even vragen tot hoe laat het open is en daarna maar naar een supermarkt om wat te eten en drinken te halen voor tijdens de laatste kilometers. Het begon wel ineens een stuk drukker te worden en ik vroeg me af waarom mensen glitters op hun hoofd hadden. Naja, het zal wel. Dus ik naar een parkje en daar Dylan Groenewegen heerlijk zijn wieltje voor die van Ewan zien schuiven en de etappe zien winnen. Mooi! Het is hem zeker gegund na een zware eerste week voor hem. Na de etappe was het afscheid van Lon afgelopen en het was mooi en dat is fijn. En daarna maar even een kijkje gaan nemen weer bij het stadion. Het was ineens druk geworden en ik zag nu ineens ook borden staan met BBK Festival Bilbao. Dus ik googlen natuurlijk en er was dus van 11-13 juli een festival. Dit betekende wel dat ik het stadion dus niet eens in kon. Ik had ook niet zoveel zin meer eigenlijk. Ik vond het ook wel mooi geweest en ben weer terug gaan lopen naar de funicular met een ijsje voor onderweg. Eenmaal bij de funicular eerst wat eten gehaald bij de Eroski supermarkt en toen weer naar boven. Daar ergens op een bankje wezen eten en daarna lekker naar de kamer de avondetappe kijken. 

Het avontuur is echt geweldig geweest met veel ups and downs, maar ik ben blij als ik morgen weer in Nederland ben.