We zijn eraan begonnen!

Ik doe alles op het laatste moment, alles. Zo gaat dat met leren, met dingen regelen en ja op voetbal ben ik ook weleens te laat, zowel op training als in het veld.. Maar goed, gisteren was ik dus begonnen met spullen pakken en ik kon mijn paspoort maar niet vinden.. Uiteindelijk na een half uur zoeken ging er een lampje branden en had ik hem. Ik blij natuurlijk, toch wel essentieel zo’n ding met reizen. Ik kijk in m’n paspoort, om even te zien of hij niet verlopen is.. Naja, je raadt het wel, verlopen.. Tja, en dan ben ik wel een beetje in paniek, want hoe moet ik dit in vredigsnaam nu gaan doen. Na zoeken op Google en bellen met Lon kan ik een noodpaspoort aanvragen. Dus ik naar de gemeente bellen, maar die begreep niet dat ik daar allerlei formulieren voor nodig had, dus verbond ze me maar door met de marechaussee van Schiphol. In de hoop dat zij me wel konden helpen. Bij Schiphol werd ik doorverbonden naar de marechaussee van IJmuiden en daar kwam het hoge woord eruit.. Als je paspoort niet langer dan 5 jaar verlopen is, dan kun je er blijkbaar gewoon mee reizen.. Goed nieuws natuurlijk, maar ik wilde van die uitspraak wel even iets op zwart en wit, voor het geval dat die Fransen of Spanjolen ineens gek gaan doen. Dat konden ze niet echt geven, maar ze zeiden dat het gewoon op internet staat en anders kon ik als of een noodpaspoort komen ophalen in IJmuiden ter waarde van 50eu, terwijl ik ook alweer voor 90 cent per minuut dik een kwartier aan het bellen was.. Maar goed, zekerheid voor alles, dus gierende bandjes naar IJmuiden. In de auto belde m’n moe op om te vragen hoe m’n assessment was afgelopen (terecht onvoldoende), en uiteindelijk kwam het verhaal van m’n paspoort naar voren. Kijk, en nu ben ik blij dat m’n moeder mij beter kent dan dat ik mezelf ken. Ze vroeg in een zucht, heb je wel goed gekeken?  Naja, je raadt het al, afgifte datum febr 2017, en hij loopt door tot 2027... Dus ik maar weer bellen naar marechaussee in IJmuiden om aan te geven dat ik een grote neus heb waar ik niet goed mee kan kijken.. Ik snel weer naar huis want ik moest nog wat spullen halen bij de decathlon en ik had een etentje met Lonnie staan. Uiteindelijk heerlijk gegeten en veel liefde ontvangen in de vorm van kleinigheidjes waar ik onderweg wat aan kan hebben en een schelpje die ik aan m’n zadel kon binden, zodat ik in mindere tijden op de fiets haar steun zou voelen.. Echt een topper. 

Na het eten lekke naar bed en de volgende dag de fiets op. Ik was van plan om half 8 te vertrekken, maar wat was het een pleurisweer zeg! De hoosbuien maar afgewacht en uiteindelijk even voor half 10 vertrokken. Het vertrek was vooral mooi, omdat Lon er was, waarvoor dank.. Maar eenmaal op de fiets was het echt aan! Ik heb eerlijk waar het eerste uur alleen maar met een glimlach en goede beentjes op de fiets gezeten. Wat heerlijk zeg dit! Op de fiets op vakantie naar bestemmingen via wegen die ik helemaal niet ken. De vrijheid, heerlijk! Behoudens de vele kilometers fietsen, moet niets, alles mag.. Het was een heerlijk eerste uur om maar zo te zeggen en de wind was gunstig en de wegen waren top, oftewel smullen. Eenmaal bij het eerste pondje beland had ik de tijd om jullie deze link te sturen, maar het onderbrak eigenlijk wel een lekker ritme. Na weer verder gegaan te zijn kwam ik in Amsterdam en precies op m’n fietsroute was het eea afgezet. Dat zal wel een festival zijn. Enigszins autistisch dat ik ben, raak ik enigszins in paniek, maar achteraf om niets, want je kon er prima omheen fietsen. Vervolgens reed ik langs Schiphol en kwam ik langs de a5, wat me deed herinneren aan een moment met mijn lieve ome Ed, die helaas overleden is. Hij nam me namelijk mee naar deze plek waar ik langs fietste en daar hebben we een uur zonder wat te zeggen naar vliegtuigen zitten kijken. Op dat moment verveelde ik mezelf dood, geef maar een bal he.. Maar achteraf is dit mij altijd bijgebleven en vooral doet het mij herinneren aan hem en wat voor gevoel ik altijd had bij hem, dat was fijn. Ome Ed heeft mij ook verliefd gemaakt op het wielrennen. Namelijk doordat hij, toen ik 10 jaar was, mij liet meedoen aan een tourpoule van de plaatselijke kroeg en waar ik ook nog eens tweemaal een dagprijs won. Dit was het opzetje naar mijn tweede passie, namelijk wielrennen. Even verder kwam ik langs Kudelstaart en daar komt de familie van m’n moeder vandaan. Als ik het mij goed herinnert heb reed ik langs of vlakbij het verzorgingstehuis waar ik mijn opa voor het laatst had gezien. Wederom dwaalde mijn gedachtes af, en nu naar m’n opa. Wie altijd rust en vertrouwen uitstraalde. Ik heb het bij hem altijd goed gehad en dat was niet omdat we een vijffie kregen, maar het was wederom het gevoel, de geur, de rust en ik kon daar altijd met m’n bal de straat op. In deze regio kwamen nog meer locaties voorbij die ik herinnerde uit mijn jeugd of uit verhalen van m’n moe. Zo fietste ik langs een meer waarin ze gewoon gegooid werd om te leren zwemmen en daardoor ook nog bijna verzoop. Het was fijn om langs te fietsen en hierna kwam ik echt in een mooi stuk Nederland, namelijk het groene hart. Hier was het mooi fietsen en met een licht schuin windje in de rug voelde de beentjes nog redelijk. Ik ben op een moment even gestopt om wat te eten en wilde vervolgens weer verder en wil mijn fitbit weer activeren. Maar hij reageerde niet, helemaal niet, dus bij deze RIP fitbit van Bennie.. Toen maar de laatste 62km de telefoon aan om via strava alles op te nemen. De beentjes waren nu nog ok, totdat ik in Bodegraven kwam en er een markt was. Moest ik er weer omheen rijden, godverdomme. En toen merkte ik dat ik chagrijnig werd en vermoeid en m’n beentjes gingen pijn doen.. Het tempo ging omlaag, maar de kilometers werden ook minder, dus dat gaf me wel een goed gevoel. Met nog 20km te gaan was ik in Ambacht aanbeland. Daar was er een truckrun gaande, wat een herrie zeg! Echt meer dan honderd trucks in colonne lopen toeteren als een malle en de mensen langs de weg maar klappen. Beetje vreemd vond ik dat wel, maar goed, het zal wel. Even wachten en weer door en eigenlijk was ik direct bij het pondje dat nu volgde. Die vertrok wel direct. Alleen waar het in noord-Holland gratis is, moest je hier een euro aftikken.. Ach ja, nog 19km te gaan. Tijd doorgegeven aan Ellen van het airbnb adres en de laatste 40min dacht ik, maar toen kreeg ik het echt zwaar.. Het was echt ploerten en toen ging er ook nog net een brug open. Tja, toen werden 40, 50minuten. Na een warm onthaal ben ik lekker gaan douchen en lekker wezen eten in Dordrecht. Het zonnetje brak door en voor de rest van de avond heb ik vooral gegeten, gedronken en gewandeld.. Nu lekker slapen en op naar morgen!