Dag 15 - Utopia

29 juni 2019 - Mont-de-Marsan, Frankrijk

Lekker op tijd uit bed, fiets via een draaitrap naar beneden frommelen, tassen installeren, navi aan en gaan met die banaan. In Bordeaux was het nog veel wenden en keren en zoeken naar de juiste weg. Maar eenmaal uit Bordeaux was het echt genieten geblazen! In Honfleur sprak ik iemand die zei dat als je uit Bordeaux rijdt het net is alsof je door Schoorl rijdt. En jahoor, tussen de bossen door, precies zo’n winkelstraatje. Geen klimduin dan, maar wel een roerig gebeuren en identieke wegen. Maar goed, dat duurde 20km en dat was echt superfijn eigenlijk. Daarna werd het nog beter, ellenlange rechte wegen tussen de bomen door waar 1 keer in het uur een auto voorbij raast. De wegen waren redelijk en liepen continue vies valsplat omhoog voor m’n gevoel. Maar het was echt heerlijk, af en toe een stapel boomstammen van 10m hoog met de heerlijke geur van pas gekapte bomen en vervolgens was er weer de geur van het groene om me heen. Heerlijk, echt smullen, de gelukzaligheid was zeker weer aanwezig. En voor ik het wist zat ik alweer onder de 80km te gaan en toen ben ik maar even bij een kabbelend stromend watertje gaan zitten en wat gaan eten. Even wezen appen met Lon, Panter, Roy en Thijs. Er werd namelijk wel van me verwacht dat ik na deze reis wat meer kopwerk bij de mannen zou gaan doen. Maar ik was juist van plan om na de reis de fiets even voor lange tijd in de box te laten. Zoals te verwachten werd dat niet geaccepteerd, dus ik moet nog ff een keer dan. Ik begin wel steeds meer zin te krijgen om m’n voetbalschoen weer aan te doen en over een grasveld heen te razen, helemaal met al dat groen om me heen. Dat voelt ook gewoon veel natuurlijker dan een fiets. Ach jah, nog ff doorkachelen en dan mag ik weer. Het was echt lekker fietsen. Je fietste langs die heerlijk uitgestorven dorpjes, waar een stuk of 10 kasten van villa’s staan en waar een restaurant is dicht getimmerd. Het was zelfs zo erg dat er een bord was waar een naam van een restaurant ok stond, waar de helft niet op te lezen was, omdat er een andere naam overheen was geplakt, maar deze was doorgekrast met graffiti en ook voor de helft zichtbaar. Kijkend naar rechts, zie je in de verte een ingevallen villa waar je echt nog wel de mooie vorm van in kan zien, maar helemaal bedekt met mos en takken. Het deed me denken aan van de western films met al die verlaten dorpen waar alles dichtgetimmerd is. Ik dacht ook meteen, hier is zoveel meer uit te halen.. Een half uur later zag ik naast de een vijftal huizen staan en waar een Fransman op zijn twee kinderen aan het foeteren was, omdat ze tijdens het klussen niet precies deden wat ze zouden moeten doen. Nee schuddend maar weer verder trappen want we moeten toch maar weer verder he. Met nog 51km te gaan ging ik een bocht om en weer verder met trappen over een rechte weg door de bossen en toen zag ik dat navi aangaf dat ik nog 45km deze weg moest volgen. Dat was wel smullen zeg, dus dat betekende gewoon dat het lekker doortrappen door de natuur heen was en dan was je er alweer bijna. Het ging ook best snel weer en uiteindelijk na eerst de verkeerde afslag op een Kooimeerplein rotonde, maar dan een stuk rustiger, te hebben gepakt richting een snelweg, snel gekeerd en richting Mont de Marsan doorgereden. Eenmaal de gemeente binnen te zijn gereden werden de wegen meteen klote met overal scheuren. Zag je weer van die ouderwetse hangende stoplichten die alleen maar op rood staan en zie je iedereen je een beetje vreemd aankijken. Uiteindelijk na een beetje hobbelen en wenden moest ik onder een spoor door. Het was 35graden, zonnebril op natuurlijk en helemaal uit het niets moest ik een smal tunneltje door wat superdonker was. Dat was wel ff eng, want ik zag echt allen het licht van het einde van de tunnel. Eenmaal erdoorheen was het twee rotondes en toen was ik er. Echt een prima adres! Appartementje voor mezelf alleen, lekker in de schaduw, veem ruimte, dus echt superfijn. Na wat rusten ben ik boodschappen gaan doen en wat gaan eten en drinken. Toen weer wat rusten, want het was weer veel te warm om naar buiten te gaan. Na 7enen maar het stadje gaan bezoeken en in een park wezen eten. Het voelde wel een beetje eenzaam, want het parkje was helemaal verlaten, net zoals het stadje zelf. Het bruisde niet zeg maar. En dat terwijl het echt wel een mooi stadje is, maar superslecht onderhouden. En er liepen ook veel zwervers rond. Echt weer een beetje een trieste bedoeling. Een beetje vergane glorie. Iets wat vroeger echt een romantisch en mooi stadje geweest zou zijn, is gewoon helemaal verpauperd. Wat een zonde. Hier zou wederom echt eens wat nieuw leven ingebracht moeten worden. Er kwamen wat utopiaanse gedachtes in me op die deze stad echt wat meer leven zouden brengen. 

Mij heb het nog niet gezegd. Maar morgen Lourdes en dan weer een rustdag. Dus eerst 125km draaien en dan lekker een dag ontspannen in het bedevaartsoord. Morgen wederom alleen maar omhoog rijden, maar niet steil. Weer is beter, minder warm en gunstige wind. 

Tot morgen!

Foto’s

2 Reacties

  1. René:
    30 juni 2019
    Goed bezig Bennie, t is genieten van jouw verhalen 😁
  2. Bennie:
    30 juni 2019
    Dank je stek! Goed om te horen dat je ervan kan genieten😬