Dag 20 - heet!

Vanmorgen vroeg opgestaan om stipt 07.15u bij het ontbijt aan te komen. Na aangeschoven te hebben was, ten opzichte van het avondeten gisteren, het ontbijt zeer karig te noemen. Meer dan een paar plakjes stokbrood met boter of jam en een glas jus d’orange kon er niet vanaf. Maar goed. Toch het maximale eruit proberen te halen en in gesprek geraakt met een oudere meneer die als enige Engels kon in de herberg. De beste man was 68 jaar oud en was bezig met een wandeling van 14 dagen door de Pyreneeën en er zou nog een dag komen waarin hij naar verwachting tussen de 10-12 uur aan het wandelen zou zijn. Petje af dus en ‘courage!’. Na weer in het hotel te zijn beland een plannetje gemaakt om na de afdaling in het dorpje Arette een supermarktje te bezoeken en daar m’n ontbijt/brunch te verlengen. Maar eerst afdalen! Bij aanvang van de klim om 10.15u zag ik de eerste liefhebbers al met de fiets omhoog ploeteren. En het waren er echt veel, ten opzichte van gisteren dan.. Ik denk dat ik er echt wel in een dik half uur afdalen een stuk of 50 ben tegen gekomen en gedag heb gezegd. De afdaling was mooi, en het ging ook wel lekker, maar toch heb ik de rem ook nog wel vaak gebruikt, omdat het soms wel heel erg snel ging. Eenmaal bijna beneden zag ik een vrouwtje van rond de 65, ietwat gezet, zonder elektrische fiets en met fietstassen, stoempend de eerste meters aanvangen. Ik had echt medelijden met haar, want ze was al helemaal rood en doorweekt en ze zat nog in het makkelijkere gedeelte, namelijk kilometer 2 waar het nog 3% is. Toch even ‘courage’ geschreeuwd naar haar, maar zonder blikken of blozen ging ze haar pad verder. Ik hoop echt dat ze het overleefd heeft en niet omgevallen is. Even later kwam ik in het dorpje aan en was het even zoeken naar de plaatselijke kruidenier. Even wat vragen en naast de kerk was er eentje. Niet heel veel keuze, maar ik kon wat cakejes, kwark, wafels, cola, water, een banaan, koekjes voor onderweg en een sinaasappel scoren. Eenmaal begonnen met eten bedacht ik me dat ik geen lepel had om het kwarkie op te eten, dus met een sinaasappelschil heb ik de kwark eruit gelepeld en dat ging nog best aardig ook! Na voldoende naar binnen gewerkt te hebben had ik nog genoeg over voor onderweg of bij aankomst. Dus ik kon weer verder. Met nog 44km en 1 serieus klimmetje tot 1100m te gaan kon ik weer op pad. Het gevoel van de finish ruiken en dan bedoel ik Bilbao, kwam ineens in me op. Het is echt niet ver meer. Na vandaag nog maar 4 dagen fietsen! Dat moet lukken toch? En toen begon dat ene serieuze klimmetje. Poehee!😳 Dat was niet misselijk zeg! Echt een supersteil klimmetje, steiler dan de klim gisteren en continu ook. Rustmomentjes moest je echt zoeken en ook zeker nemen, want anders was het met deze bepakking echt niet haalbaar. Daar komt ook nog bij dat het midden op de dag was, de zon volop scheen met 30graden en er geen beschutting was. Het was echt een hel! Het is me al een paar keer gebeurd dat het water overal van me afdroop. Nu was ik ook echt he-le-maal doorweekt gewoon. Alles gewoon. De handschoentjes had ik gelukkig aan, ook al waren ze aan het soppen, anders had ik continu van m’n stuur afgegleden met de handjes. Halverwege was er een dalend stukje van 500m en daar heb ik echt de tijd voor genomen, maar daarna moest je weer! En iedere keer weer denken, nu zal ik er toch wel zijn? Nee hoor, bochtje om, nog een steiler stuk. Maar, wat er ook gebeurt, ik zal niet afstappen! En dat deed ik ook niet totdat ik alle steile stukken gehad had en echt even schaduw moest zoeken om af te koelen, want ik was echt oververhit. Ik stond onder de bomen met heel veel schijt van de koeien, geiten en schapen denk en het meurde een eind in de wind. Maar ik stond koel en kon meteen even van de gelegenheid gebruik maken om bij te tanken met het uitzicht op luierende geiten die ook lekker aan het chillen waren onder de bomen. Eenmaal weer een beetje op temperatuur ging de reis weer verder. Maar wat goes up, must come down. En dat down, dat was best heftig. Daar durfde ik mijn remmen echt niet los te laten. Voordat ik de afzink indook was het nog wel even genieten van het uitzicht en kon ik me heel goed voorstellen dat die koeien het in die weides heerlijk hebben en dat hun vlees vast heel erg lekker is! En de kaasjes erbij! Smullen zeg! Dat voor later, eerst met dichtgeknepen billen afdalen. Het was net zo steil naar beneden als naar boven, daarbij geen goed overzicht, smalle geitenpaadjes met af en toe een gat in het wegdek en links van je zag je gewoon de afzink. Dus veiligheid voor alles en met de remmen bijna maximaal vastgeknepen naar beneden. Na dit goed te hebben volbracht was ik er eindelijk! Dus ik was precies op de locatie die in de app van airbnb via googlemaps staat aangegeven. Maar ik keek even naar de foto’s. Het leek er niet eens op! Dus maar even bellen dan. Nee, nee, je staat niet goed. Dat begreep ik ook al na, maar waarom zet je deze locatie dan op de app joh kut! Zo zei ik dat natuurlijk niet, maar ze bleef maar zeggen dat ik niet goed stond. Ik zei dat ik bij een kerkje stond en die herkende ze en ze zou me komen ophalen. Ik zat er even iets vandaan, maar dat dorp was zo klein dat ik niet te missen ben. Dus ik naar m’n schaduwplekje en even de appjes doornemen voordat ze zou komen. In de appjes waren verrassend genoeg, zo vlak voor de Tour, toch weer wat vragen over de poultjes. Dus even snel beantwoorden en dan zal ze er wel zijn toch? Nee, toch niet. Ineens een belletje en in gebrekkig Engels zei ze: I went church, no Bennie.. Dus ik zei dat ik er niet ver vandaan zat, maar goed, ik zal nu wel écht naast de kerk gaan zitten in de zon dan maar. Na een paar minuten was ze er en gelukkig kon de fiets in de auto. Het was namelijk 2km terug op dezelfde route die ik naar beneden gejast ben. En toen wees ze naar een rieten hoedje die ook op een foto stond. Tja, die zie je niet als je met 50 naar beneden gaat hoor.. Ach jah, ik was er en heb een relaxed verblijf met uitzicht op de bergen tussen de bomen door, beel chill. Alleen het bereik is ruk, wisselend wel en geen service. Even bellen ging met wisselend succes en op een gegeven moment helemaal niet meer. Toen opgegeven en de telefoon in de lader gedaan en een powernapje gedaan. Daarna wel even kunnen bellen weer, maar de service kapte er weer mee. Klote. Net gegeten en nu bezig met m’n blog. Morgen weer eerst die afzink in en dan richting de kust! Waar ik, mits de tijd het toelaat even een duikie zou willen nemen. Lijkt me echt even zaligmakend nu ik hier zo in de bergen zit.