Dag 21 - Chute de Bennie🙈

Mooi op tijd opgestaan en gelukkig maar 1 keer gestoken vannacht, want ik heb gisteravond echt even een moment genomen om die pleurismuggen uit te roeien vlak voor het slapen gaan. Op zich wel een redelijke nacht gehad en na wederom een karig ontbijtje was ik na een bezoek aan het toilet gereed om te vertrekken. Het toilet was best bijzonder. Je kon namelijk niet doortrekken. Dat betekende dat je iedere keer als je naar het toilet was geweest een paar scheppen zaagsel eroverheen moest scheppen. Ik heb cavia’s gehad, ja echt, en ik voelde me echt een cavia die die zijn eigen poepjes en plasjes moest opruimen. Eenmaal vertrokken begon het direct met een steile afdaling en vervolgende is het de hele dag op en af geweest en dat was best leuk. Vooral doordat de steile muurtjes nu geen 8km waren, maar na maximaal 1km was je boven. Dat was nog wel te doen en de beentjes voelden ook wel goed aan. Het eerste dorpje met een supermarkt heb ik direct van voedsel en drinken geplunderd en daarna kon ik door. Het was best lekker draaien, alleen dat zitvlak blijft een dingetje. Ach jah, nog effe. Tussendoor hiervoor nog een keertje gestopt, meteen maar wat gegeten en gedronken en daarna de laatste 45km en daar waren echt mooie paadjes en het asfalt was overal gewoon goed! Zelfs de geitenpaadjes hadden nieuw asfalt, waardoor ze makkelijker te bedwingen waren dit keer. Navi stuurde me nog een keer verkeerd, waardoor ik ook een muurtje van de andere kant kon aanvallen en uiteindelijk kwam ik steeds dichterbij de plek van bestemming. Na een lekker lopend klimmetje gehad te hebben mocht ik een mooie afdaling in die ook niet te steil was. Dus ik liet hem lekker lopen. Op een gegeven moment gaf navi, met nog 3,5km te gaan, aan dat ik deze mooi lopende weg af moest en met 160graden naar links moest draaien. Toen ik in de bocht even stopte, want ik vertrouwde het niet echt. Ging ik even checken waarom ik linksaf zou moeten. Ik keek en dacht ja, dit is wel korter. Dus ik dacht, nog 1 keer erbovenop knallen en dan zal je er zo wel zijn. Dus daar ging ik en ik ging lekker. Totdat ik zag dat asfalt een zandpad met allemaal stenen en kuilen werd en dat met 15% steiging. Hier was ik dus niet blij mee en kijkend op navi om te kijken of ik wel goed ging probeerde ik van m’n pedaal te klikken. Maar dat lukt niet. Dus ik stond stil met m’n voeten vast en ondanks een uiterste poging om toch nog los te komen, viel ik naar rechts om op de steentjes, waardoor dit toch wel even vervelend aanvoelde. Steentjes uit m’n elleboog gehaald, verdere schade bekeken, maar Bennie ok en fiets ok. Maar ik was wel boos op navi. Heel erg boos en ik was hard aan het vloeken op hem. Totdat er ineens een ietwat gezette man om een hekje kwam lopen en riep: Que pasa? Hè, we zitten toch nog in Frankrijk? Maar ik legde het even uit en dat ik boos was op navi vanwege de route. Hij kon me gelukkig geruststellen dat het nog 150m zo was en dat er dan weer een normale weg zou volgen. Dus even een stukje te voet verder, waar ik pubers met nordic walking stokken zag lopen en dacht waar gaat dit heen. Eerste elektrische fietsen en nu ook nordic walking stokken?? Maar goed, ik vervolgde m’n weg en kwam aan in Een herenhuis net buiten het centrum van Hendaye. Het meest zuidelijk gelegen plaatsje van Frankrijk aan de westkust. Mikel opende de deur en sprak vloeiend Engels en was zeer gastvrij en begon meteen over allerlei fietsroutes, ook voor morgen en daarna. Daarnaast een heerlijk koele kamer en twee glazen water en een overheerlijke douche en ik was weer helemaal het mannetje. Eenmaal gereed, effe een gezellig belletje met Lon en daarna ben ik naar het strand gelopen langs het water en heb ik een heerlijke frisse duik genomen in de golf van Biskaje. Heerlijk. Even het laatste wielernieuws doorgenomen en tot de conclusie gekomen dat ik wel weer een redelijk ploegje op de been heb kunnen zetten voor de tourpoultjes. Even wat te eten gehaald, colaatje, duikie en weer opdrogen. Tijdens het opdrogen was een broer zijn zusje een beetje aan het vervelen en pesten. Hij heeft haar namelijk minimaal 10 keer onder water geduwd, waardoor het arme zusje huilend, nee krijsend en reddeloos, in het water lag. Eigenlijk best zielig. Er was ook een baby die continu aan het krijsen was en er waren weer Benidorm bastards die precies in jouw wind stonden te paffen. Nee, nu kom ik helemaal tot rust! Ach jah, ik neem ze even voor lief, want het is echt heerlijk hier. Eenmaal opgedroogd en de voetjes ontdaan van zand was ik van plan om te gaan eten bij een restaurant, aangeraden door Mikel, namelijk ‘Chez Patxi’ . Eenmaal gearriveerd kon ik heerlijk aan het water zitten met uitzicht over de zee. Het menu werd voor me gekozen vanuit Nederland en eten maar!😋 Ik heb heerlijk gegeten en echt genoten van het uitzicht en de sfeer. De ober kwam uiteindelijk de desserts even opnoemen, naja, hij schreeuwde ze uit, zodat iedereen hem kon horen en ik dacht alleen maar. Rustig maar, ik zit naast je en ik hoef die aandacht niet. Na gesmuld te hebben van het toetje ben ik weer op huis aan gegaan. Het is echt best gezellig! Muziekje buiten, mensen aan het dansen op straat. Restaurantjes vlak bij elkaar wat het een gezellig gebeuren gaf. Ja, onverwachts toch wel een leuk plaatsje. Tijdens de wandeling langs het water zag ik volgens mij een dooie vis in het water liggen. De foto komt erbij, dus wie het weet mag het zeggen. Daarna nog even een keertje aan het water staan genieten van de rust en het uitzicht en toen naar huis, even douchen en lekker naar bed. 

Morgen echt een kort ritje en ik ga de Jaizkebel vanaf de andere kant opfietsen. De Jaizkebel is een berg bekend van classica San Sebastián en wordt door de Basken gezien als het begin/eind van de Pyreneeën, terwijl de rest van de wereld de Pyreneeën vindt beginnen en/of eindigen in Hendaye. Eigenaardig en trots volkje dus die Basken, maar dat was eigenlijk wel al bekend. Ik ben benieuwd hoe het daar nu echt is en ik zal morgen neerdalen in een soort van Sint Pancras van Alkmaar, maar dan bij San Sebastián.