Dag 5 - een dag met meerdere gezichten

Richard had helemaal le petit dejeuner voorbereid met een speciaal gevormde brood dat alleen in Boulogne zo werd gemaakt. Puntje bij paaltje, gewoon droog brood. Gelukkig had hij ook nog een baguette die de maag goed vulde. Na gedag gezegd te hebben begon het direct steil omhoog met klimmen. Niet ideaal om mee te starten en eenmaal boven begon het een beetje te spetteren en toen te hozen als een malle. Dus maar snel even onder een afdakje gaan staan en op buienradar gekeken, want het was best heftig. Buienradar gaf een half uurtje aan en dat klopte wel zo’n beetje. Voordat ik stopte voelde ik al dat m’n lichaam niet helemaal hersteld was na gisteren en het grootste probleem waren dit keer mijn knieën en dan vooral de linkerknie. Het was echt klote en ik begon me echt zorgen  te maken, want ik moest nog 135km.. Na 20km gestopt om m’n knie te tapen, geen resultaat. Vervolgens had ik contact met Lonnie en die heeft me de tip gegeven om het zadel omlaag te doen. Dit klonk voor mij echt onlogisch, want ik verwachtte dat je dan juist meer druk op de knieën zou krijgen. Maar na een paar keer lekker eigenwijs gedaan te hebben, heb ik toch maar het advies opgevolgd en het zadel iets minder dan een cm omlaag gedaan. Dat is echt gek, want je voelt meteen het verschil. Ik haalde nu meer kracht vanuit mijn heupen, waardoor er minder druk op de knieën was. Top natuurlijk, maar de klachten kwamen terug en toen was ik er klaar mee, toch die ontstekingsremmer er dan maar in. En jahoor, dit leek dan toch de juiste formule, namelijk: vaker stoppen, + zadel omlaag x ontstekingsremmer naar binnen = weg kniepijn. Hier was ik echt blij mee, want ik had nu nog 86km te gaan en dit gaf me het vertrouwen dat het ging lukken. In totaal hierna nog 2 stops gehad en op het einde 40km op en af kunnen fietsen. Ik had vandaag betere klimbenen onder gedaan, maar ik blijf een hekel houden aan wind, klotewind. Tijdens deze rit mooie plekjes tegengekomen, waarbij ik in een afdaling echt een mooi plaatje voor ogen had. Maar dat ging even te snel om de telefoon uit de achterzak te halen..

Uiteindelijk om half 6 pas aangekomen op het adres met heel veel opluchting. Even zoeken was het, maar uiteindelijk het sleutelkastje gevonden waar de sleutel in zat. Enigszins niet zo snugger om de code gewoon te laten staan, zodat iedereen de sleutel gewoon had kunnen pakken. Ach ja, ik had hem en ik kon naar binnen. Dieppe, een havenstad, en ook een fisherman’s huisje, waar alles van hout is en waar veel meeuwen herrie maken.. Mooi stadje zo op het eerste oog, maar zal er weinig van zien, want het is laat..