Dag 9 - Rustdag!

Rustdag, lekker zeg! Hier was ik wel even aan toe. Lekker nog ff in bed blijven liggen en alles rustig aan doen. Ontbijtje, yoga’tje en weer even liggen. De Tour de France staat 6 juli weer op het programma en dan doe ik altijd mee met een paar tourpoultjes en normaliter eindig ik daar altijd als eerste. Daar gaat altijd wel heel veel huiswerk aan vooraf, zoals enige van jullie wel weten. Dit jaar geef ik de concurrentie wat meer kans op winst, aangezien de voorbereiding nog 0 is geweest. Vandaag voor het eerst wel even de etappes doorgenomen, dus wie weet vind ik nog wat motivatie. Na het douchen maar actie ondernomen om met de fiets over een grintpaadje naar Le Mont Saint Michel te gaan. De rit ernaartoe was heel rustgevend langs het stromend water van de Couesnon. Maar hoe dichter je bij komt hoe meer mensen je tegenkomt en op de brug naar het eiland was het helemaal een gekkenhuis. Je vraagt je echt af hoe het allemaal erop past. Eenmaal daar, was ik volgens mij de enige die daar met een fiets rondliep. En ik vond het toch wel lief dat een oud Frans dametje het bekende ‘courage!’  eruit gooide toen ik met de fiets op m’n schouder, zweetdruppels op het voorhoof en vooral onverstoord de trappen opliep. Er ontging me toen toch even een glimlach, want volgens mij maakte ze me gewoon belachelijk. Maar goed, eenmaal een respectabele hoogte bereikt kon ik echt even genieten van het uitzicht. Bij een voor mij creatief verzonnen foto met m’n zadel, schelpje en uitzicht erop stonden er van die Chinezen om me heen te wijzen en oh, ah, mahjong en wat nog meer te zeggen en dat was raar. Laat me met rust joh. Toen maar snel weggelopen en een rustiger plekje gezocht en eenmaal een redelijk rustig plekje gevonden te hebben heb ik mezelf even geïnstalleerd, dus fiets tegen het muurtje en in een grasveldje naast de fiets gaan zitten. Toen heb ik weer eens m’n schrift erbij gepakt om te gaan schrijven, maar ik werd teveel afgeleid door druk spelende kinderen. Ze waren lekker verstoppertje aan het spelen en er was echt 1 Duitser bij, niet normaal. Hij werd steeds als 1 van de eerste gepakt en ging vervolgens met z’n hoofd wijzen waar de rest zat. Brrrr, eng ventje. Maar goed, schrijven schoot niet op, dus toen maar verstoppertje gekeken. Na een uurtje de tocht naar beneden gemaakt en op zoek gegaan naar wat te eten. Eenmaal wat rustigs gevonden te hebben, wilde ik m’n fiets even ergens neerzetten, en toen kwamen er ineens pubers binnen die zaak, welke direct vol was. Ik dacht, nou, dan pak ik het volgende zakie wel. Dus ik rustig daarheen en dacht mooi, dit ziet er zelfs beter uit. Dus ik zet m’n fiets neer en zie ik die groep pubers weer binnenstormen. Zuchtend maar naar de volgende zaak gegaan en daar vervolgens wel wat kunnen bestellen. Toen de poort door en weer terug naar Pontorson. Ik snap het toerisme wel, maar die drukte neemt wel al het gevoel weg uit zo’n mooie plek..

Vervolgens hetzelfde pad terug en op bed ploffen, want het was warm! In de avond boodschappen en eten. De rest volgt en morgen richting Chateaubriant en volgens m’n pa kun je daar ook een prima chateaubriant eten, dus ik ben benieuwd!